Hindi ko hinahanap ang jackpot—nagpasya ako sa katahimikan. Sa isang gabi sa West London, habang uminom ng kape at tinitingnan ang bintana, naramdaman kong ang laro ay hindi tungkol sa tagumpay—kundi sa pagmamalas.

Sa isang tahimik na gabi, habang naglalaro ako sa mga slot ng Templo ng Aztec, hindi ko hinahanap ang pera—kundi ang kahulugan. Bawat spin ay tulad ng dasal, at ang tunay na yaman ay nasa tahimik sa pagitan ng mga kaganapan.

Isang malayong manghuhula mula sa London, natuklasan kong ang bawat spin ay hindi tungkol sa pera—kundi sa espiritu. Ang mga simbolo ay nagsasalita, at ang kahulugan ay nasa katahimikan.

Nang matalo ko ang ginto sa templo, umiiyak ako—hindi dahil sa pera, kundi dahil sa kahingahan. Ito ay ritwal, hindi paglalaro. Natutunan kong ang tunay na yaman ay nasa pagsisigla.

Hindi ako naghahanap ng pera—naglakbay ako sa Aztec Slots bilang isang tagapakin na naghanap ng kahulugan. Ang bawat simbolo ay paring hininga mula sa Quetzalcoatl, at ang kapayapaan ay nasa katahimikan, hindi sa panalo.